Δεν φαντάζεσαι πόσο πληρώνουμε ετησίως για τον καθημερινό καφέ

Ο καφές ήταν ανέκαθεν συνώνυμο της απόλαυσης και της ελληνικής καθημερινότητας. Από τον κλασικό ελληνικό στο μπρίκι μέχρι τονfreddo espresso που έγινε εθνικό μας ποτό, συνοδεύει τη μέρα μας από το πρωί μέχρι το βράδυ. Κι όμως, αυτή η τόσο αγαπημένη μας συνήθεια έχει πλέον μετατραπεί σε είδος πολυτελείας με βαρύ τίμημα για το πορτοφόλι μας. Το πλαστικό ή μάλλον το χάρτινο πλέον ποτηράκι, που κρατάμε κάθε μέρα στο χέρι μας, κοστίζει περισσότερο απ’ όσο νομίζουμε. Και αν κάνουμε τον λογαριασμό, στο τέλος του χρόνου το συνολικό ποσό δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητο.

Με τιμή που κυμαίνεται από 2,5 έως και 4 ευρώ, ο καφές «του δρόμου» μοιάζει ασήμαντη δαπάνη όταν τον αγοράζεις. Όμως στο τέλος του χρόνου, ένας καθημερινός καφές μεταφράζεται σε περίπου 1.000 ευρώ. Αν προστεθεί και ο δεύτερος που οι περισσότεροι δεν παραλείπουν, το ποσό εκτοξεύεται στα 2.000 ευρώ. Δηλαδή τουλάχιστον δύο μισθοί ξοδεύονται σε καφέδες. Σε μια χώρα που το διαθέσιμο εισόδημα πιέζεται ασφυκτικά από την ακρίβεια και τις αυξήσεις σε βασικά αγαθά, το γεγονός ότι εξακολουθούμε να ξοδεύουμε τέτοια ποσά για καφέ μοιάζει παράδοξο, σχεδόν προκλητικό, ακόμη κι αν δεν το συνειδητοποιούμε.

Η Ελλάδα, σύμφωνα με τα στοιχεία, βρίσκεται σταθερά στις πρώτες θέσεις κατανάλωσης καφέ στην Ευρώπη. Περισσότεροι από οκτώ στους δέκα Έλληνες παραδέχονται ότι δεν μπορούν να ξεκινήσουν τη μέρα τους χωρίς καφέ, ενώ οι μισοί πίνουν δύο ή και τρεις καθημερινά. Ο καφές δεν είναι απλώς ρόφημα, είναι συνήθεια, είναι ταυτότητα. Το «πάμε για έναν καφέ» έχει καθιερωθεί ως η πιο κλασική αφορμή για να συναντηθούμε, να κουβεντιάσουμε, να φλερτάρουμε, να κλείσουμε δουλειές. Δεν είναι τυχαίο ότι οι καφετέριες και τα coffee shops ξεφυτρώνουν σε κάθε γειτονιά σαν μανιτάρια γεμάτα από κόσμο ακόμα και σε περιόδους οικονομικής κρίσης.

Κι όμως, η αγάπη μας για τον καφέ έχει και σκοτεινή πλευρά. Η υπερβολική κατανάλωση δεν είναι μόνο οικονομικά δυσβάσταχτη αλλά και επιβαρυντική για την υγεία μας. Αϋπνία, νευρικότητα, άγχος, αυξημένη πίεση είναι μόνο μερικά από τα συμπτώματα που αναφέρουν οι γιατροί όταν γίνεται κατάχρηση. Παρά τις προειδοποιήσεις, οι περισσότεροι δεν σκεφτονται να μειώσουν τον καφέ. Αντίθετα, δηλώνουν πρόθυμοι να περικόψουν άλλα έξοδα, προκειμένου να μην στερηθούν την αγαπημένη τους γουλιά.

Το φαινόμενο είναι καθαρά κοινωνικό. Ο καφές δεν είναι μόνο δόση καφεΐνης αλλά ψυχολογικό στήριγμα, μικρή απόδραση μέσα στην ημέρα, τρόπος να βάλεις σε τάξη τις σκέψεις σου. Είναι το άρωμα που σε συνεπαίρνει, το ραντεβού που σε φέρνει πιο κοντά στους άλλους, η μοναχική βόλτα στον δρόμο και η «σύντροφος της δουλειάς». Είναι η στιγμή που αγοράζεις λίγο χρόνο για τον εαυτό σου. Γι’ αυτό και η τιμή του, όσο κι αν ανεβαίνει, δεν λειτουργεί αποτρεπτικά. Ο καφές έχει γίνει η πιο ακριβή μας καθημερινή συνήθεια, αλλά και η πιο δύσκολη να κοπεί.

Και κάπου εδώ έρχεται το μεγάλο ερώτημα: μήπως έχουμε αποδεχτεί αδιαμαρτύρητα να πληρώνουμε «χρυσάφι» για κάτι που θα μπορούσαμε να απολαμβάνουμε φθηνότερα στο σπίτι; Μήπως τελικά η βιομηχανία του καφέ έχει εκμεταλλευτεί την αδυναμία μας και μας «πουλάει» κοινωνικότητα και συνήθεια σε τιμή πολυτελείας; Η πραγματικότητα δείχνει πως, παρά τα παράπονα για ακρίβεια, κανείς δεν είναι έτοιμος να κάνει την υπέρβαση και να πει «ως εδώ».

Ο καφές είναι για τον Έλληνα κάτι περισσότερο από προϊόν: είναι τρόπος ζωής. Γι’ αυτό και όσο κι αν κοστίζει, όσο κι αν οι αριθμοί αποδεικνύουν ότι «ματώνει» το πορτοφόλι μας, παραμένει το τελευταίο πράγμα που θα θυσιάσουμε. Η ειρωνεία είναι πως στο τέλος της ημέρας δεν πληρώνουμε απλώς καφεΐνη. Πληρώνουμε για να αγοράσουμε χρόνο και διάθεση. Και αυτά, όσο κι αν αδειάζουν το πορτοφόλι μας, εξακολουθούν, έστω και φαινομενικά, να γεμίζουν τη ζωή μας.

Θέλετε να μένετε ενημερωμένοι για τις εξελίξεις της επικαιρότητας;

Διαβάστε όλα τα
τελευταία νέα από την Θεσσαλονίκη & την Ελλάδα, τη στιγμή που συμβαίνουν.